Van het weekend kwam dit boek door de brievenbus, die ik als cadeau had besteld voor een familielid. Kunstenaar en schrijver Senad geeft je een inkijk in zijn wereld en het opgroeien in het socialistische Joegoslavië, over de cultuur, het geloof, de val van het communisme en de opkomst van het nationalisme, over kunst, de oorlog, het vertrek en de komst in het asielzoekerscentrum en Amsterdam. Het is een boek met verhalen, schetsen en tekeningen uit verschillende periodes.
Senad Alić, (Sarajevo – Bosnië, 1960) groeide op in Priboj (Servië), een stad op een drielandenpunt in voormalig Joegoslavië. Hij studeerde af aan de universiteit van Nis. In Joegoslavië schilderde Senad vooral landschappen. Sinds zijn vertrek in 1992 en komst naar Nederland verschenen mensen op zijn doeken en verdwenen de landschappen. De laatste jaren zet hij zijn figuratie onder druk. In laag op laag opgebouwde schilderijen zijn de figuren meer geabstraheerd, vervormd en onherkenbaar. Wat voelbaar is, is soms een gevoel van hoop, dromen en nostalgie, maar ook wanhoop, angst en verlies.
