Zodra je een stap dichter bij het GOLUBAC FORTRESS in Servië zet, voel je de rijke geschiedenis van dit fort en hoe indrukwekkend het is om zo'n goed bewaard fenomeen te bezoeken. Dit prachtige fort dateert uit de 14e eeuw en is gesitueerd op een steile klif met uitzicht op de rivier de Donau.
Geschiedenis
Vanaf de eerste geschreven bronnen uit 1337 was de stad Golubac in het bezit van de Hongaren en na ongeveer 50 jaar viel het onder Turkse heerschappij. Door een overeenkomst tussen despoot Stefan Lazarevic en Bayazit werd de stad overgedragen aan de Servische despoot. Stefan herbouwde en breidde de stad uit en er kwam een burgerlijke nederzetting voor het fort zelf. Aangezien Stefan geen kinderen had, was zijn erfgenaam Đurađ Branković verplicht om de fort aan de Hongaarse koning terug te geven in ruil voor zijn erkenning als erfgenaam van Stefan.
De commandant van Golupac, hertog Jeremija, weigerde echter om de vesting aan de Hongaarse koning Zygmund over te dragen en probeerde het eerst aan hem te verkopen, en verkocht het uiteindelijk aan de Ottomanen. De koning verzoende zich niet met deze beslissing en bleef de fort aanvallen tot aan zijn dood. In de daaropvolgende periode wisselden de macht van de Hongaren en de Ottomanen over het fort. Vanaf de Eerste Servische Opstand werd het een Servische stad en na de onderdrukking kwam het weer in Ottomaanse handen en vanaf de Tweede Servische Opstand stond het weer onder Servisch bestuur.
Legenden
Er zijn veel legendes over dit fort, en de populairste luidt…
Er was een zekere Ottomaanse keizer die trouwde met een prinses uit deze streken, maar zij was verliefd op iemand anders. De jaloerse echtgenoot sloot de vrouw op in de hoogste toren, de Hoedentoren, waar alleen duiven haar gezelschap hielden. Maar zelfs dat was niet genoeg voor hem, hij wilde dat ze berouw toonde en bond haar vast op de watergrens tussen Servië en Roemenië, waar ze werd gevoed en gedrenkt door duiven als teken van dankbaarheid. Volgens de legende keert de geest van de prinses nog steeds terug naar diezelfde plek als er duiven landen.
Golubac Fort vandaag
Tegenwoordig worden er geen oorlogen meer gevoerd om het fort en is het volledig gerestaureerd. De enige voetstappen die je nu binnen de muren van het fort hoort zijn die van de toeristen.
De stad Golubac heeft slechts 2000 inwoners, maar de Donau is hier op zijn breedste punt met maar liefst 6 km. Bij het binnenrijden van Golubac zou je bijna denken een zee te zien. Hierdoor heeft dit stadje een mediterrane feel en look en is anders dan de andere steden die we in Servië hebben bezocht.
