Trebinje door de ogen van Ivana

Onderwerpen in dit artikel

Waarom Trebinje?

Ivana bezocht in de zomer met haar gezin een aantal landen op de Balkan. Trebinje lag niet per se op de route, maar mensen uit haar vriendenkring waren hier heel enthousiast over. Bovendien zag Ivana een video over Trebinje van een bekende YouTuber van de Balkan. Hij zei dat er een fijne mediterraanse vibe hangt en dat er geen duizenden toeristen zijn. “Dat gaf voor mij de doorslag. Ik dacht: O, dat vind ik wel interessant. En als hij iets aanbeveelt dan is het vaak goed.” Het wordt ook de zonnigste stad genoemd, omdat het de meeste zonuren heeft. Dat is mooi meegenomen.

“Een echt mediterraans gevoel, vibe en uiterlijk.”

Wat viel jou als eerste op in Trebinje?

“Het eerste wat mij opviel was de markt (Trg Slobode), die er ieder weekend is. In augustus was dit zelfs iedere dag van de week, maar wel iets kleiner dan in het weekend. Het is een breed opgezet marktplein, met er omheen allemaal bomen en cafeetjes. In het midden van het plein verkopen de locals bijvoorbeeld hun bloemen, kaas, fruit en groenten. Bij de cafeetjes waren allemaal beeldschermen, want hier – net zoals op de rest van de Balkan – zijn mensen gek op sport. Zo kon iedereen de Olympische Spelen volgen.”

Volgens Ivana is Trebinje anders dan andere steden in Bosnië en Herzegovina, omdat het helemaal in het zuidelijkste puntje ligt. “Hierdoor heb je het gevoel dat je in Kroatië of Dalmatië zou kunnen zijn. En het is een mooie stad die niet te groot is, het wordt goed onderhouden en het heeft mooie oude gebouwen. Echt dat mediterraanse, in zowel gevoel, vibe als uiterlijk. Het is pittoresk en relaxt, die ‘la dolce vita’-uitstraling die je ziet in films die zich afspelen in Italië. Hier kun je echt tot rust komen.” En er waren wel toeristen, maar het is geen plek die ermee overspoelt wordt. “Overdag was het niet druk, omdat mensen op pad waren of binnen omdat het warm was. ’s Avonds was het wat drukker omdat mensen dan uit gaan eten. Maar het waren aardige toeristen, misschien wel locals van andere Balkan landen.”

Wat wist je nog niet over Trebinje?

Voor Balkanlocals heeft een redacteur ooit een artikel geschreven over Trebinje, wat vooral ging over de geschiedenis en dat het de meeste zonuren heeft. “Behalve die zonuren, wist ik er niet veel van.” Ivana wist ook niet dat ze er veel wijngaarden hebben. “Vanwege het perfecte klimaat staat het bekend om zijn wijnen, zoals Žilavka. Deze heb ik vaker gedronken en vond ik heel lekker. Omdat de stad hierom bekend staat, zou ik als ik terug ga een tour willen doen op een wijngaard.”

Wat zijn je absolute aanraders?

  1. Wandel in de avond langs de Trebišnjica rivier naar de Arslanagić brug. “Deze stamt uit de 16e eeuw, uit de Ottomaanse periode. Er zit zoveel historie achter, ik laat mijn fantasie dan helemaal de vrije loop. Op de wandeling kom je eerst de modernere Kameni Most brug tegen en als je doorloopt zie je de oude brug. Wij deden de wandeling in de avond, omdat het koeler en donkerder was. Je ziet dan alle lampjes van de mooie huizen die in de heuvels liggen. En het was romantisch en rustig, omdat je verder weg bent van het centrum. Dus mocht je indruk op iemand willen maken, dan is dit een aanrader.”
  2. Ga naar de markt om lokale producten te zien en te kopen, bijvoorbeeld voor je ontbijt. Aan het plein zit Hotel Platani, waar je lekkere pannenkoeken kan eten. “Dit was mijn favoriete plek. Het is ook een leuke plek om bijvoorbeeld koffie te drinken, terwijl je naar alle voorbijgangers kijkt.”
Trg Slobode markt
  1. Direct aan het water ligt restaurant Humsko. “Het restaurant had een mooi interieur en oude dikke muren. Het eten was lokaal maar iets moderner, erg lekker. En je hebt uitzicht op de Kameni Most brug.” Verder raadt Ivana Tarana Plus, Trebinjska Kuhinjica en Dučić’s View aan voor avondeten.
  2. Ga naar het Herzegovina museum. “Er waren foto exposities van lokale kunstenaars. En exposities over de historie van Trebinje met replica’s en echte meubels. Soms mocht je dit aanraken, wat ik niet gewend ben van musea. Je krijgt een goed beeld van hoe het leven in Trebinje zich heeft ontwikkeld van de Middeleeuwen tot nu. Over hoe mensen leefden, hun gebruiken, hun kleding.”
  3. Deze stad met de meeste zonuren ligt helaas niet aan zee. Maar als je verkoeling wilt, kun je zwemmen in Bregovi, een kunstmatig zwembad met water uit de Trebisnjica rivier. Hier heb je geen last van sterke stromingen en het water is wat warmer dan dat van de rivier. “Daar ben ik ook even heel kort in geweest tot aan mijn middel. Ik heb ook op andere plekken in Bosnië gezwommen waar rivieren koud zijn, maar dit was echt next level. Op een gegeven moment deed mijn huid echt pijn. Het is perfect voor de Wim Hof methode. Later las ik dat de rivier deels ondergronds stroomt en dat hij daarom kouder is.” Je hebt hier ook mooi uitzicht op de bergen, die de stad omringen.
  4. “Toen wij er waren, was er een filmfesitval. Op allerlei verrassende plekken, zoals in de binnentuin van een jaren 70 hotel (met binnen rood vloerkleed en de geur alsof het nog uit de tijd van Tito stamt) of buiten bij een cultureel centrum, lieten ze cult films zien uit de hele Balkan-regio. Het was gratis, dat vond ik bijzonder. Na de films was er soms nog een bandje dat muziek speelde, heel leuk! Een paar weken later zou er ook een jazz festival zijn, dus er wordt veel georganiseerd in de zomer. Het culturele aanbod is leuk en op niveau.”
  5. Bezoek het Hercegovačka Gračanica klooster voor een panoramisch uitzicht op de stad en de kerk van Archangel Michael voor mooie uitzichten.
  6. “Ik zeg het niet zo snel, maar ga winkelen. Trebinje heeft schattige boetiekjes met zomerjurken, andere mooie kleding en schoenen van leer. Ik kocht er zelf 3 jurken en als ik meer plaats had gehad in mijn koffer, had ik meer gekocht.”
  7. Blijf je langer? Dan kun je ook een dagtrip boeken naar Dubrovnik of Herceg Novi bezoeken in Montenegro. Daar zijn heel veel stranden. Ook de Baai van Kotor ligt daar, waar Kim eerder over verteld heeft (lees hier haar verhaal).

Wat is je mooiste herinnering?

“De wandeling langs de rivier naar de Arslanagić brug was heel vredig en alles klopte die avond, dus dat is mijn mooiste herinnering. Ik vond de mensen ook heel ontspannen en je kon makkelijk met hen praten (ik spreek natuurlijk de taal, dus dat is nog makkelijker). Ik zie mezelf hier best nog wel een keer terugkomen.”